بسم الله الرحمن الرحیم

دلم می خواهد سوار بادهای بهار شوم . با آنها بروم . تا سرزمین های دور . دلم می خواهد پنجره را باز کنم . باد را دعوت کنم به خانه ام . با او چای بنوشم و از او بپرسم ، بعد از این بهار همه چیز درست می شود یعنی ؟
این را که برای شما گفتم قصه ی پارسال ،این موقع من است . امیدوار بودم که در تیر ماه همه چیز درست شود . نشد . طوفان بود . مراقب خودمان باشیم . طبیعت در جهان هستی برای انسان معلم خیلی بزرگی است . که ما خیلی ساده از آن عبور می کنیم . هرچه بیشتر به طبیعت توجه کنید بیشتر یاد می گیرید . و این از جمله اسرار زیبای خلقت پروردگاری است . اسرارش را در پرده های زیبا و مرموز پوشانده که انسان های سربه هوا و بی توجه و غیرمتعهد نتوانند به آنها دست پیدا کنند . صائب تبریزی می گوید :
به نور دل توان از ظلمت هستی برون آمد علاجی نیست جز بیداری این خواب مشوش را
اگر یک خواب بد ببینی هیچ راهی برایت وجود ندارد برای خلاصی . مگر آنکه از آن خواب بیدار شوی . آدم را می کشند ، می زنند ، خون می ریزد ، این می شود ، آن می شود . این هیچ وقت تمام نمی شود مگر آنکه شما از خواب بیدار شوید .
به نور دل توان از ظلمت هستی برون آمد علاجی نیست جز بیداری این خواب مشوش را
بله . باید بیدار شد . از چی ؟ از خواب دنیا . باید بیدار شد . برای چی ؟ برای اینکه از این کابوس تلخ دنیا خلاص شویم . می دانید کابوس از کجا شروع می شود ؟ کابوس از آنجایی شروع می شود که این لحظه را که در آن هستیم با لحظاتی تلخ یا شیرین در گذشته تعویض می کنیم . به دنبالش چی برایمان می آید ؟ حسرت ، آه ، افسوس و هزاران تلخی دیگر .
این جا نشسته است ، من دارم حرف می زنم بعد می گوید وای چقدر حرف های قشنگی است . بعد یک ثانیه نشده است می گوید فلانی را می بینی ، قبلاً اینجا نشسته بود . آن کارهای بد را کرد . آن حرف ها را زد . آن لباس ها را پوشید ،او را بیرون انداختند . وقتی از این حرف خلاص می شود ، می بیند من دارم یک چیز دیگر می گویم . رویش هم نمی شود که بپرسد تو قبلاً چی می گفتی . چون همه می فهمند که این اینجا نبود . چی برایش می ماند ؟ حسرت . افسوس . یا با اوهامی لحظاتی در آینده ای که نیامده و معلوم نیست آن طوری که ما فکر می کنیم در آینده پیش بیاید یا اصلاً برای ما می آید ؟ یا نه ؟ درهمش می کنیم . این جا نشسته و حرف ها را گوش می کند . با خودش فکر می کند اگر آخر این برج که گفتند حقوق ها اضافه می شود اگر درصد اضافه ی من اینقدر اینقدر اینقدر بشود ، من می توانم فلان چیز را تهیه کنم ویا فلان جا بروم . آخر برج هم می آید و اصلاً حقوق اش اضافه نمی شود . چه بسا به دلایلی کم هم بشود . اوهامی است برای آینده . انسان همین لحظه که در آن است و می تواند بهره ببرد می فروشد به آن اوهامی که برای آینده در خودش دارد طرح می کند و پیش می رود . یک معجون غیرقابل هضم در وجودمان می سازیم . بعد می خواهیم هرجوری است این معجون را به خودمان بخورانیم . اگر رفتم سفر ، بگذارید در مورد این اتفاق تجربه ی خودم را بگویم. من بایستی که حتماً اگر خدا بخواهد یکبار به تبریز بروم. تا قبل از سال همسرم . برای من کار ساده ای نیست . چند روزی است که به آن مشغولم . هر روز به هزار شکل با خودم فکر کردم که می روم سعی می کنم اینجوری باشم . سعی می کنم آنجوری باشم . سعی می کنم که فلان جا اصلاً نگاه نکنم . با فلانی اصلاً حرف نزنم . چراکه وقتی همسر من بیمار بود یک تلفن نزد تا حال او را بپرسد . من با او چه کار دارم . هزارتا از این فکرها . هزارتا . هزارتا . بعد یک دفعه به خودم آمدم و گفتم بنده ی خدا اول اصلاً ببین میروی . می توانی بروی . عمر به تو قد می دهد . حوادث به تو قد می دهد که تا آنجا بروی؟ الانت را داری خراب می کنی بجای این 4 تا حمد بخوان بجای این یک فیلم درست و حسابی در تلویزیون بنشین نگاه کن، این چرت و پرتها چیه که به خودت می گی؟ بعد تازه اینها را می بافی به خودت تحویل می دهی و می خواهی حتما هم هضمشان کنی، بله این درست است من فکر میکنم درست این شکلی ست، ‌باید اینطور باشد، دست بردار، این می شود کابوس تلخ دنیا،‌
می خواهم باهم همراه بشویم برویم در طبیعت گردش کنیم با من بیایید با من می آیید؟ اگر جوابتان بله ست هرچه در ذهنتان هست بگذارید بیرون، مثل یک نسیم صبحگاهی سبک سبک بوزید و با من بیایید .
هیچ وقت در طبیعت وقتی که باران باریده، خیلی باران باریده آب روی زمین است قدم زدید؟ یا همیشه باران که می آید می گویید خیس می شوم ‌اگر تجربه نکردید تجربه کنید،‌ من برایتان توصیف می کنم بعداً تجربه کنید، حالا باهم می خواهیم برویم. باران مفصلی باریده آبها جاری شدند آبها از لابلای خاکها ،برگها ،جویها، کناره ی خیابانها عبور می کنند تماشا کنید خوب تماشا کنید از هر گذری که این آبها رد می شوند زلال تر و تمیزتر می شوند ولی رفتن را ادامه می دهند ،‌میروند، این را که بارها دیدیم،‌اما یک نکته اینجا خیلی مهم است و آن نکته اینست این آبها از قبل هیچ نقشه ای برای رفتنشان نکشیده اند، من از اینجا می روم،‌من از آنجا می روم من باید اینجوری بروم، من باید با او بروم، من باید فلان کار را بکنم، آبها هیچ نقشه ای نکشیده بودند که میخواهند چکار کنند فقط می روند چشمه می شوند دوباره از زمین می جوشند وقتی جوشیدند سرازیر می شوند اما برای هیچکدام اینها هیچ نقشه ای طرح نکردند می روند دریا می شوند وسیع می شوند خودشان پذیرا می شوند هرچه را که به این دریا می خواهد بریزد، روی سر آنها بریزد،‌بدون اینکه نقشه ای کشیده باشند آبها بخار می شوند ابر می شوند دوباره می بارند زندگی می بخشند ولی هیچ نقشه ای برای اینکار نکشیده بودند آب می تواند بیاید و به اوج برود پایین بیاید و همه جا برود، آب می تواند به همه سر بزند اما من و شما نمیتوانیم اینقدر جاری بشویم برویم و به همه چیز و همه کس حیات ببخشیم در دنیا همه آنهایی که نقشه های زیاد در زندگی می کشند اینجور می کنم آنطور می کنم اینجا می برم آنجا می آورم، شکلهای مختلف برای خودشان و برای دیگران ترسیم می کنند یا تبلیغ می کنند یا به خودشان و مردم تحمیل می کنند، همه محتاج آبند، آن هم آبی که برای هیچ چیزی و هیچ حرکتی نقشه ای از قبل نمی کشد، در آب چی هست؟ به آب خوب نگاه کنید از آن چشمانی که خدا داده که تا عمق هستی می تواند برود به آب نگاه کنید، آب نرم است آب تسلیم است تمامی ارزش آب به همین نرمی و تسلیم بودنش است،‌عالمان، فرزانگان آنهایی که به حقیقت هستی نزدیک شدند را صدا کنید به آنها نگاه کنید سعی کنید درکشان کنید، همه این عالمان و فرزانگان صاحب یک تسلیم و نرمی خاصی در دنیا بودند الان هم هستند بعد از ما هم خواهند آمد و خواهند بود،‌مادر هستی هم برایشان بهترینها را رقم زده، چرا؟ چون در قرآن سوره جن آیه 16 می خوانیم :وَ أَ لَّوِ اسْتَقامُوا عَلَى الطَّرِيقَةِ لَأَسْقَيْناهُمْ ماءً غَدَقاً
که پروردگار فرموده: اگر در راه درست پایداری کنند قطعا آبی گوارا بدیشان می نوشانیم، کلام حق است برای من نیست، این آگاهی و هوشیاری که از توجه به طبیعت هستی و عناصر در ان که همه این عناصر تماماً خدمتگذار انسان هستند بدست می آید این همان آب گواراییست که خداوند در قرآن به آن اشاره فرموده است.

• < قبلی
• بعدی >