بسم الله الرحمن الرحیم

در این روزها و در ماه های پیش رو و ایام پیش رو خودتان را بسم الله الرحّمن الرحّیم بیمه کنید. خیلی وقت است می گویم ولی متأسفانه توجهات نسبت به مسئله خیلی کم است. حالا به شما می گویم که نیاز دارید، پوشش هایتان کم است، برای من هم کم است اما فرق من با شما این است یاد گرفتم خودم را لای چه چیزی بپیچم. شما هم بدانیدخودتان را بپیچید.

بسم الله الرّحمن الرّحیم
به نام خداوندی که رحمان است و رحیم. خدایی که بخشندگی اش خاص و عام را با هم در برمی گیرد هیچ کسی از بخشندگی خداوند محروم نمی شود.
وَالْعَصْرِ ﴿۱﴾
سوگند به عصر
قسم به زمان، قسم به دوران. خوب دقت کنید خداوند قسم می خورد نه من. قسم به زمان، چرا ؟ در قرآن بروید و بگردید قسم ها را پیدا کنید. هر جا چیزی در حیطه اختیار انسان نبود خداوند به آن قسم خورده است. زمان در اختیار انسان نیست.
إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ ﴿۲﴾
كه واقعاً انسان دستخوش زيان است.
همه انسان ها در زیان هستند مگر می شود؟ آیا پیامبر خدا، اولیای خدا هم زیان می کنند؟ همه انسان ها در زیانند، چرا؟ چون سرمایه اصلی انسان عمر او است. چرا سرمایه اصلی انسان عمر او است؟ چون در عمر می تواند کارهای بلند، نیک و رفیع الدرجه انجام دهد، پس سرمایه اصلی او عمرش است اما از دست می دهد. پیامبر خدا زنده ماند؟ امام های ما زنده ماندند؟ خیر. پس همه زیان می کنند، در این شکّی نیست چون عمر بخواهد یا نخواهد همانند برفی که در مقابل خورشید قرار می گیرد آب می شود و از دست می رود. تفکیک می کند، خداوند می خواهد بگوید چه کسانی ضرر نمی کنند؟
الَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَ تَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ ﴿۳﴾
مگر كسانى كه گرويده و كارهاى شايسته كرده و همديگر را به حق سفارش و به شكيبايى توصيه كرده‏ اند.
مگر کسانی که مؤمن باشند، اهل عمل صالح باشند، همدیگر را به حق توصیه کنند و به شکیبایی سفارش کنند. خداوند انسان را به شکیبایی سفارش کرده است. همان چیزی که من و شما اصلاً نداریم. بنده خودم پرچم دار هستم. آیات بسیار بزرگ و پرمعنایی است. خیلی خوب است برویم آیاتی که خداوند به آن ها قسم یاد کرده توجه ویژه کنیم.
وَالْعَصْرِ ﴿۱﴾
قسم به زمان، دوران.
دوران مختلف عمرمان اصلاً در کنترل ما نیست. بچه هستیم می گوئیم آخ کاش زودتر بزرگ بشوم، کاش برسم به بزرگی فلان کار و فلان کار را انجام می دهم؛ به بزرگی که می رسیم فلان و فلان کار را انجام نمی دهیم؛ اما آن چیزی را که در بچگی داشتیم از دست می دهیم، پرید و رفت. یا می خواهیم زمان بچگی مان طولانی تر بشود. دخترم که به دنیا آمده بود، می گفتم زود بزرگ نشو می خواهم در خانه بچه کوچک داشته باشم اما در کنترل من نبود. یا ما الان می خواهیم به عقب برگردیم. اکثر کسانی که سن هایشان بالا می رود می گویند: ای وای اگر برگردم به جوانی. چه کسی برگشته که شما برگردی؟ اصلاً امکان چنین برگشتی وجود دارد؟ ندارد. همه این ها آرزوهای عبث و بیهوده است، هیچ کسی اختیار دار آن نیست. ما اگر سرمایه عمر را که اصلاً به دست ما نیست بیهوده خرج کنیم دیگر هیچ راه چاره ای وجود ندارد. پول از دست برود شما می توانید تدبیر کنید پول دار بشوید، اما عمر دیگر برنمی گردد. پروردگار به چیزهایی قسم یاد کرده که ایجاد آن چیزها و کنترل آن چیزها از دست انسان خارج است، انسان هیچ کاری نمی تواند بکند. اگر توانستی یک بار سیاهی شب را دو ساعت اضافه نگه دار، اصلاً 2 ساعت نه، 5 دقیقه؛ نمی توانی. خدا به شب قسم می خورد. اگر توانستی 10دقیقه نور خورشید و یا روشنایی روز را بیشتر نگه دار، نمی توانی، خدا به آن قسم می خورد. این قسم ها یک جایگاه ویژه ای دارد که باید برویم و به آن نگاه کنیم.
إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ ﴿۲﴾
فرموده انسان در خسران است، استثنا هم نکرده است.
بلکه روی سخن پروردگار در این سوره همه انسان هاست، حالاچرا؟ چون انسان همیشه درگیر نفس امّاره است، امکان لغزشش خیلی زیاد است. نشسته در جمع می گوید غیبتش نباشد ولی فلانی این طوری است. بنده اصلاً غیبتش نباشد را نمی فهمم، یا تو غیبت می کنی یا نمی کنی، گزارش دادن فرق می کند. درمحضر دادگاه شاهد آن چه را که دیده بدون یک ذره کم یا زیاد بیان می کند. حالا کسی که راجب او حرف می زند آن جا هست یا نه اصلاً مهم نیست، غیبت محسوب نمی شود. اما تو چه می گویی: غیبتش نباشد، این جملات را درک نمی کنم. این جملات را ترک کنید، چیزی را که شأن یک انسان را پایین می آورد استفاده از جملات هجو و بی معنی است. انسان همیشه درگیر نفس امّاره است پس امکان لغزش او بسیار زیاد است. ولی در ادامه خداوند فرموده:
الَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَ تَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ ﴿۳﴾
مگر کسانی که ایمان آوردند و مؤمن باشند، حالا باید دید ایمان آوردن یعنی چه؟
در ماه محرم در مبحث اصول دین خواندیم که به چه اصولی باید یقین کنیم تا جزء ایمان آورندگان باشیم.
پس باید بدانیم که فقط با گفتن، مؤمن محسوب نمی شویم. زیرادر سوره عنکبوت آیات 1و2 خداوند فرموده: فکر کردید گفتید ایمان آوردیم رهایتان می کنیم! شما باید امتحان پس بدهید، امتحان های سخت که آیا جزء ایمان آورندگان هستید یا خیر.
اگر یک جایی می ایستی و می گویی ملاحظه طرف مقابل را کردم و حرفهای او را گوش کردم، اگر غیبت هایش را گوش کردی تو اصلاً ایمان به خدا را نداشتی و حُکم خدا را زیر پا گذاشتی، مگر می شود به خدا ایمان داشت و بعد حکم او را زیر پا گذاشت؟
می گوید من که غیبت نکردم، تو سفره غیبت را باز نگه داشتی، اجازه دادی غیبت کنند و تو هم گوش کردی، پس باید خیلی مراقب بود.
در ادامه سوره فرموده: کسانی که اهل عمل صالح باشند؛
عمل صالح چیست؟ عمل صالح بهره بردن از آن چیزی که خداوند حلال کرده و دوری جستن از آنچه که خدا حرام کرده است.
این البته پرسه بزرگی است فکر نکنید ساده است. مثلاً: گوشت گوسفند می خورم، گوشت خوک نمی خورم، فقط این نیست خیلی حیطه وسیعی دارد ولی قابل فرار نیست و نمی توانی از زیر آن شانه خالی کنی، باید اجرا بشود.
خداوند فرموده: یکدیگر را به حق توصیه می کنند، چه کسانی؟ مؤمنین، آن هایی که قرار است در خسران نباشند همدیگر را به حق توصیه می کنند.
توصیه به حق یعنی چه؟ هر حُکم و دستوری که از جانب حضرت حق بر انسان وارد شده و در کتاب خدا وجود دارد را حق می گویند.
پسر داییم این طور می گفت؛ شوهر خاله خدابیامرزم آن طور گفت، این ها را نمی گویند، هر چه که در کتاب خداست، حُکم خداست به آن حق می گویند.
در ادامه آیه کنایه خیلی لطیف و زیبایی دارد؛ بعد از این که خدا بندگانش را خداوند توصیه می کند به این که: مؤمن باشید و ایمان بیاورید اگر می خواهید در خسران نباشید؛ بعد به آن ها می گوید به حق توصیه کنید و در دنباله به شکیبایی دعوت می کند، به صبر، چرا؟ چون انسان هایی که در گیر نفس امّاره هستند از این که به حُکم حق دعوتشان کنید روی برمی گردانند، دوست ندارند، دوست نداشته باشند و ما که به حق دعوت کردیم چه اتفاقی می افتد؟ شروع می کنند به مقابله با ما، دعوا می کنند، توهین می کنن ، آزار می دهند، هر کاری که از دستشان برآید انجام می دهند اما خداوند بنده مؤمن را در مقابل این آدم ها دعوت به صبر می کند.
الله اکبر، یک سوره به این کوتاهی با این همه معنا!! با این همه توصیه های زیبا!! چقدر در نمازهایتان جای توحید سوره عصر را خواندید، وقتی در نمازتان خواندید هیچ به یاد آوردید که به شما چه چیز را می گوید؟! معمولاً نه.

• بعدی >