بسم الله الرحمن الرحیم

چقدر زود گذشت، انگار همین یک ماه پیش بود، می خواستیم وارد محرم شویم شب اول محرم بود خیلی زود گذشت، یک سال یعنی 365 روز، هر روزمان از 365 روز ، صبح شد، شب شد … ما از روشنایی روز تا تاریک ترین سیاهی شب در تکاپو بودیم، به ندرت شبی قبل از خواب رفتن با خودمان فکر کردیم واقعاً امروزم چطور گذشت ؟ برای خودم، برای دیگران، برای خدا برای پیامبر و اهل بیتش چه کار کردم؟ سال پیش بعد از گذراندن محرم و صفر، در خدمت شما عزیزان بودم . آن موقع بعد از یکی دو ماه اختلاف عرض کردم که اگر بخواهید فی الواقع از عزاداری ها و زیارت عاشورا خواندن ها و زیارت اربعین رفتن ها بهره ی کافی برده باشید می بایستی انتهای محرم سال پیش را به اول محرم امسال، سال جدید قمری بدوزید، پیوندش کنید، به عبارت بهتر دست محرم سال پیش را در دست های محرم جدید همراه با وقایع و رهاوردهای جدید یک ساله قرار دهید . وقتی این کار را کنیم ، مثل فضانورد هایی که از جو خارج می شوند، در فیلم ها دیدید که معلق و بدون اراده به هر سویی کشیده می شوند ؟ اگر ما این کار را کنیم مثل آن فضانوردها نمی شویم واقعیت این است . اگر به پشت سرمان نگاه کنیم، در سال های گذشته ی عمرمان محرم و صفر را در سوگ بودیم . سپس همه ی لباس های سیاه و آداب نگاه داشتن عزای عزیزانی که هرچه داشتند در طبق اخلاص گذاشتند و تقدیم کردند تا بشریت تا روزی که به اراده ی الهی در دنیا باقی است نمادی و دوامی داشته باشد، بتواند الگویی درست و صحیح از همه ی آداب در دنیا داشته باشد را از تن به در کردند و از ذهن خارج کردند گفتند 2 ماه عزاداری کردیم بس است دیگر، اما این آن چیزی نبود که برپا کنندگان ظهر عاشورا منظور داشتند آنها این را نمی خواستند . در سالی که گذشت دوستانی شرح حالی از بعضی از اصحاب امام را بیان کردند، خوب است اما کافی نیست . پس چه کار کنیم ؟ هدف این است که دائم روضه بخوانیم و سینه بزنیم ؟ نه . بلکه با توجه و تعمق به عمل و گفتگوی اصحاب امام، خود امام، اهل خانواده ی امام و برخورد امام در سکوهای مختلف اخلاقی و عملی تلاش کنیم . حتی کم کم . کم کم خودمان را به آنها نزدیک کنیم یعنی مصائب و مسائل دنیا را مثل آنها بشناسیم چون آنها با این مسائل روبه رو شدند و مقابله کنیم، در تصمیم گیری هایمان توجه کنیم که آنها چه کردند . آیا به اماممان و اصحابشان در این ماجراها نزدیک هستیم ؟ این 12 روز خیلی تجربه ی جالبی بود . اینگونه است که سال های عمرمان را فقط افقی در چهار فصل سال نمیگذرانیم، بهار، تابستان، پاییز و زمستان و تکرار این فصل ها. بلکه در همین حرکت سالهای عمرمان سربالایی های معنویت را هم تشخیص می دهیم . در این دور زدن های افقی بعضی جاها هست که حالت شیب به سمت بالا دارد و تپه ای است فقط آنهایی این تپه ها را می بینند که عادت کردند با امامشان زندگی می کنند، آنهایی این سربالایی ها را می بینند که عادت کردند هرکاری را که می خواهند بکنند اول نگاه می کنند اگر آقا و امام بود چه کار می کرد ؟ اگر یاران امام بودند چه کار می کردند ؟ اول این را نگاه می کنیم . اگر اینطور زندگی کردیم آن وقت در آن مسیر افقی بهار ، تابستان ، پاییز و زمستان دور بزن برگرد ؛ در این مسیر آن سربالایی های شیب دار را می بینیم . این سربالایی های شیب دار سربالایی های معنویت است بعد تا دیدیم تغییر مسیر می دهیم و به سمت بالا میکشیم، دیگر در مسیر افقی ادامه مسیر نمی دهیم .

• < قبلی
• بعدی >