دلنوشته شماره هفتاد و دوم

 بسم الله الرحمن الرحیم

در آیه 35 سوره نور می نگریستم و این بار از نمایی جدیدنگاه نمودم .خداوند فرموده آنچه که سبب روشنایی آسمانها و زمین است ،نور الهی است و سپس فرموده مثل نور او ،چون چراغدانی است که در درونش چراغی روشن و در شیشه ای است که آن شیشه نیزاز روشنی چون اختری درخشان است .از سوی دیگر اندیشیدم خداوند در حدیثی قدسی فرموده آدم را خلق کردم ،خواستم تا شناخته شوم .دیدم شاید آن چراغدان جسم مادی ما آدمهاستو آن اختر روشن و درخشان که درون آن می باشد همان نور الهی است که روشن کننده آسمانها و زمین است که اگر مشکات نباشد نور شناخته نمی شود و اگر نور نباشد مشکات معنی نمی یابد . خداوندفرموده این چراغدان را روغنی که از درخت زیتونی که نه شرقی است و نه غربی ،تهیه میشود ،روشن می گرداند و این اشاره دارد برآنکه باید این چراغدان از نبات و حیوانی تغذیه کند که به هیچ سویی جز صراط مستقیم الهی توجه نکرده باشد .آنوقت است که روشنی بر روی روشنی است .چقدر زیباست خدا هرکه را بخواهد به نور خویش هدایت می کند یعنی آنکه راهنماست و تعلیم دهنده ،از درون چنین آدمی سر بیرون می آورد .